16 mrt Het vervolg van een gastblog over een Burn Out. Het pakt je, het raakt je!

Eerder hebben jullie al kunnen lezen dat mijn lieve vriendin, Sanne van der Eerden, een gastblog heeft geschreven over haar Burn Out. Nu Lees je het vervolg:

Het monster dat een burn out heet

Deel 2

En daar sta je dan. Daar zit je dan. Daar lig je dan. Daar…. Tja je hebt geen idee wat je doet of wat je
moet doen. Het enige wat je weet is dat je zo moe bent. Zo ontzettend moe. Je weet dat het niet
goed met je gaat. Je weet dat je niet meer normaal functioneert. Maar waarom? Daar begint het
proces. Waar is het fout gegaan. Waarom ben je hier terecht gekomen? In een futloos lijf dat van
allerlei signalen afgeeft waar je met je hoofd niet bij kan.

Iedereen is anders!

Iedereen is anders en ook hierin heeft iedereen zijn eigen bagage. Mensen gaan er snel vanuit dat
het woord ‘burn out’ komt van teveel en te hard werken. Ik ben van mening dat dat niet waar is. Het
is een samenloop van omstandigheden. Gebeurtenissen in je privé leven bijvoorbeeld. Sociale druk.
Werkdruk. Maar dat alles kunnen heel veel mensen prima aan. En nee; ik zeg niet dat mensen die dat
niet aankunnen slecht of minder zijn. Maar het feit dat dit je overkomt ligt ook bij jezelf.

Zoek het bij jezelf!

Ik weet nog goed dat ik jaren geleden bij een psycholoog was.

Ik ga niet verder uitweiden waarom ik daar was en waar we het over hadden. Maar ik kan wel zeggen dat er wat heftige dingen in mijn privé leven waren gebeurd. Na een paar sessies zat ik daar weer. In een veilige ruimte en met iemand tegenover me die ik heb leren vertrouwen. Ik aan mijn kopje koffie en zij aan haar kopje thee. We
waren in gesprek over mij en mijn leven. En waarom dingen waren gebeurd. In mijn emotie en
frustratie werd ik boos op niet alles maar wel veel in mijn leven. Mijn emotie pakte de overhand en ik
liet me gaan. In tranen keek ik mijn psycholoog aan. Ik verwachtte een empathische reactie. Of in
ieder geval iets een reactie die aan mijn kant stond. Zo voelde ik dat toen. In plaats daarvan zei ze:
“zoek het is bij jezelf.”

Dat kwam binnen!

Ik weet nog dat ik een steek in mijn hart voelde. Hoe kon het dat degene waar
ik me helemaal compleet bloot bij gaf dit zei? Ik snotterde en wist niet eens wat ik moest
antwoorden. Waarop zij zei: “Sanne je hebt dit ook zelf gedaan. En ik ben niet tegen jou. Maar je was
er zelf bij.” Die woorden hebben me nog lang achtervolgt. Tot ze me inhaalde en ik ze echt bewust op
mezelf kon betrekken. Een paar maanden later begreep ik pas echt heel goed wat ze had bedoeld
met die rake woorden.

Acceptatie.

Als mens wil je altijd graag geaccepteerd worden. Ik denk dat iedereen zou liegen als je zou zeggen
als je nooit bezig bent met hoe je op andere overkomt. Sommige mensen kunnen dat heel goed
loslaten. Sommige mensen kunnen dat niet. En sommige mensen kunnen het allebei een beetje.
Alleen begint het bij acceptatie van jezelf. Houden van jezelf.
Toen ik echt uitviel ben ik gelijk aan de slag gegaan met mezelf. De frustratie bij mij lag zo hoog dat ik
hier zo snel mogelijk vanaf wilde en antwoord wilde op mijn vraag: Hoe kan dit? Ik kan je vertellen
dat dat een lange weg is. Het overkomt je niet zomaar in één dag. Daar gaat al veel tijd aan vooraf.

Therapie.

Langzaam maar zeker kruipt het monster in je zoals ik in mijn vorige blog omschreef. Ik ging naar mijn
psycholoog en de huisarts. Er waren veel lichamelijke klachten die ik niet kon plaatsen maar
waardoor ik me wel verschrikkelijk slecht voelde. Uiteindelijk bleek dat onder andere hyper ventilatie
te zijn. Daardoor belande ik bij haptonomie op therapeutische basis.

Oefeningen.

Daar leerde ik dat mijn ademhaling veel te hoog zat en hoe ik dat kon controleren. Je leert daar veel over je lichaam en hoe je het gebruikt of soms juist misbruikt. Je wordt je echt bewust van jouw lichaam. Daarbij nam ik rust.
Maar ook weer niet teveel. Belangrijk is dat je een ritme creëert. Maar wel een ritme waar je je goed
bij voelt. Elke ochtend rond dezelfde tijd opstaan en vooral blijven bewegen. Op het begin merk je
dat bijna alles teveel is en dat zorgt voor veel emotie en irritatie. Het duurt lang voordat je zelf echt
merkt dat het beter gaat. Maar zodra je dat merkt word je erg blij.

Valkuil.

Helaas is de valkuil heel dichtbij.

‘Ik voel me goed, dus ik doe er een stapje erbij’ betekende vaak na een paar dagen gelijk weer twee
stappen terug. Soms voelde het uitzichtloos. Dat ik niet eens meer geloofde dat er ook maar iets
beter werd. Alsof je vecht tegen iemand die tien keer sterker is als jij. Ik heb uiteindelijk leren
ontspannen. Iets wat ik al heel lang niet meer echt had gedaan. Het pad dat je bewandelt is lang en
heeft veel kuilen en gemene hobbels. Met veel geduld, wilskracht en acceptatie kom je uiteindelijk bij de eindstreep. Als een vernieuwde versie van jezelf die ontzettend veel heeft geleerd en dus een
stuk wijzer is geworden.

Hoe en waarom?

Zoals ik net zei is elke situatie en bagage anders.

Ik ga wederom niet dieper in op de privé omstandigheden die bij mij hebben meegespeeld. Kwetsbaar opstellen doe ik hier al, maar die stukjes houd ik graag voor mezelf. Het antwoord op hoe het bij mij heeft kunnen gebeuren is
eigenlijk heel simpel: Ik luisterde niet genoeg naar mezelf. Ik was teveel met andere bezig en vergat
daarbij mezelf. Niet bewust hoor. Zo zat ik gewoon in elkaar. Ik ben bijvoorbeeld een heel zorgzaam
type. Dat zal ik echt niet gaan veranderen maar ik kan er wel bewuster mee omgaan. Relativeren en
beseffen wat belangrijk is voor mijn lichaam. Je hebt er ten slotte maar eentje.

Houd van jezelf!

Ik denk dat mijn boodschap aan iedereen is: houd van jezelf en zorg goed voor jezelf. Jij bent voor
jezelf het belangrijkste in het leven. Luister naar jezelf. Je hoofd en je lichaam geven niet voor niets
signalen af. Neem jezelf serieus en wees niet bang om dan maar een stukje minder aardig of leuk
over te komen tegenover je medemens. Zet jezelf op nummer één in het middelpunt en verzamel de
mensen van wie je houdt als een cirkel om je heen. Blijf absoluut geven en nemen maar alles met
mate. Jij bent belangrijk. Jij mag er zijn!

Sanne is schrijfster en haar boeken zijn: o.a Duizend Gevoelens en Blind. Zeer zeker de moeite waard om te lezen!