Mijn hart, mijn schat!

Lief hart,

Ik krijg de laatste tijd het gevoel dat wij niet meer op 1 lijn zitten. Wat is er mis? Is het iets wat ik heb gedaan?

Zo af en toe kun je zo hard te keer gaan. Maar praten, ho maar. Ik weet ook wel dat je een binnenvetter bent, maar het zou fijn zijn als je wat duidelijker zou zijn. Dan weet ik ook waar ik aan toe ben.

Heb ik je misschien te kort gedaan? Ben ik niet goed genoeg voor je? Hou je niet meer van mij? Al deze vragen spoken door mijn hoofd en jij geeft geen duidelijk antwoord, waardoor ik het allemaal nog lastiger vind. Als ik andere stelletjes zie, dan ben ik soms jaloers. Ze zien er zo gelukkig uit. Ik zou willen dat wij dat ook hadden.

We zijn nu op het punt aangekomen dat we in ’therapie’ zitten. Misschien komen we er dan achter wat er aan de hand is. Therapie, wie had dat gedacht?! Maar ja, we moeten wel, willen we dit laten werken. Het is soms enorm lastig, want die therapie zit vaak in de weg. Het blijft niet plakken zeg maar.

Maar wat nu als de resultaten van de uitslag niet goed zijn? Wat dan? Ik maak mij daar enorme zorgen over. Ik weet niet wat ons te wachten staat. Misschien loop ik nu te hard van stapel en zie ik beren op de weg, maar ja, tegenwoordig moet je op alles berekend zijn, helaas.

Nu dus een laatste smeekbede aan jouw:

Lief hartje wat zo onstuimig klopt in mijn borst: Klop en blijf kloppen! Laat die tijdelijke hartmeter zijn werk doen en laten we hopen dat er niets aan de hand is. Jij bent mij zo dierbaar, we zijn al vanaf onze geboorte bij elkaar en ik hoop nog heel wat jaren van jouw te kunnen genieten.

Beat like you never beat before and keep on beating!