Reünie deel 2 de afloop.
Jullie vragen je natuurlijk nu af hoe het mij zaterdag was vergaan tijdens mij reünie van mijn basisschool. Nou, hier dus “reunie deel 2”.
De reunie:
Afgelopen zaterdag was het zo ver. De gevreesde reünie van mijn basisschool. Met knikkende knieën ging ik er naar toe. Het was gelukkig in Utrecht, dus lekker dichtbij……..
De avond ervoor niet kunnen slapen. En onderweg nog het hele scenario afgespeeld wat er mogelijk kon gaan gebeuren.
Ik kwam er aan en de meeste waren er al. Moet ik er wel gelijk bij zeggen dat het in totaal 10 mensen waren die kwamen, dus lang niet iedereen.
De “demonen” van vroeger waren actually gewoon mensen!!!! Dat voetstuk wat ik ze had gegeven en in al die jaren alleen maar groter en hoger was geworden, was totaal niet nodig geweest. Het zijn echt gewoon mensen!!! Shocking!!!!
Natuurlijk was ik nog erg zenuwachtig in het begin en vond ik het doodeng. Eerst over de koetjes en kalfjes gepraat. Wat doe je, heb je kinderen, ben je getrouwd en waar woon je. Toen dat allemaal achter de rug was kwam het toch ter sprake.
Wat vond je van de basisschool tijd?
Ik heb daar heel eerlijk op geantwoord dat ik het geen leuke tijd vond. Ik voelde mij erg eenzaam en ik werd genegeerd. Daar schrokken ze van! Ze hebben het nooit door gehad wat er bij mij speelde. Tja, ik was eigenlijk ook onzichtbaar. Maar dat deed ik ook zelf. Ik trok mij altijd terug en zei niet veel.
En zelfs diegene waar ik het meest tegenop zag, vertelde dat haar leuke herinneringen van de basisschool, met mij te maken hadden. Samen Madonna luisteren, bij elkaar eten, Dirty Dancing stukjes opvoeren etc.
Ik herinnerde mij helaas niet heel veel van alle verhalen die verteld werden. Ik denk dat ik er een soort blokkade op heb gegooid. Maar toch was het erg leuk om het allemaal terug te horen.
Uiteindelijk heb ik mij dus druk gemaakt om niets (story of my life?!). Het was erg gezellig en als er een volgende reünie komt ga ik er met veel plezier heen en zal ik de avond ervoor heerlijk kunnen slapen!
Wat fijn dat de reünie zo verhelderend is geweest! Ik vroeg me inderdaad af hoe het verder is gegaan, bedankt voor de update. Als ik in jouw schoenen had gestaan, weer ik niet of ik de moed bij elkaar zou kunnen rapen om er naartoe te gaan. Vind het enorm dapper! Het is opvallend dat de anderen juist zulke leuke herinneringen aan jou hebben. Zou je kunnen zeggen dat je de ‘demonen’ van je basisschooltijd kunt vergeven?
Ik kan ze zeker vergeven! 🙂