Live your life to the fullest.
Even een tip van mij voor jou! Want wat ben ik wakker geschud afgelopen weekend. Ik neem je even mee naar 27 oktober 2017, nu een week geleden. Als je leven door het oog van de naald is gekropen!
Anders thuiskomen.
Het was drie uur ’s middags, 27 oktober 2017. Ik steek de sleutel in het slot bij mijn schoonvader, zoals ik altijd eigenlijk wel doe en loop naar de woonkamer. Daar zit mijn schoonvader op de bank met heel veel pijn. Hij is duizelig en misselijk. Maar daar schrik ik niet echt van. waar ik wel van schrik is dat hij heel kortademig is en lijkbleek. Ik schiet in de zorgmodus en bel gelijk de huisarts. Die is met spoed gekomen en na wat onderzoekjes te hebben gedaan, toch maar de ambulance gebeld.
Daarna ging alles in een rap tempo
Met de ambulance gingen we naar het ziekenhuis in Haarlem. Daar kreeg mijn schoonvader verschillende onderzoeken en werd er geconstateerd dat er een klein scheurtje zat in de buitenwand van zijn aortaboog. Dat moest geopereerd worden, maar kon niet in Haarlem. Dit werd gedaan in het VU in Amsterdam. Eigenlijk hadden we toen nog niet echt de ernst van de situatie in de gaten.
Tweede ambulance ritje volgde.
Met gillende sirenes naar het VU. Ik reed weer mee, wat een ervaring op zich was. Daar aangekomen kwam de desbetreffende chirurg gelijk naar ons toe en toen beseften we pas hoe ernstig het was. De letterlijke woorden van de chirurg waren: “Meneer, u gaat dood, dus we gaan opereren. Er is geen andere keus. Alleen de operatie is totaal niet zonder risico en de kans dat u er uitkomt is klein, aangezien het een enorm zware operatie is”. BAM!!! Dat was in your face. Dat kwam luid en duidelijk over. We moesten toen afscheid nemen. Pff, zeer heftig om mee te maken. Helaas ben ik al verschillende dierbare in de loop der jaren verloren, waaronder mijn vader, 2 oma’s, beste vriend (van vroeger), surrogaat oma, beste vriend van de familie, oom en tante (ja, ik heb al behoorlijk wat voor mijn kiezen gekregen). Maar het is en blijft zwaar en moeilijk. Vooral voor zijn dochter en zijn zoon (mijn vriend) braken er uren aan die ze niet snel zullen vergeten.
De operatie
Hij werd gelijk die nacht nog geopereerd. Hij heeft een open hart operatie ondergaan waarbij ze een prothese aortaboog hebben geplaatst, hij heeft een prothese hartklep gekregen en een by-pass. De operatie heeft bijna 10 uur geduurd en om 7 uur op zaterdagochtend kregen we het verlossende telefoontje dat de operatie geslaagd was, dat er geen complicaties waren opgetreden en dat hij op de Intensive Care lag aan de beademing en slapende werd gehouden. Mijn God, wat valt er dan een last van je schouders af! Maar natuurlijk waren we er nog lang niet. Hij moest nog wakker worden, dat was 1 en daarna verder kijken hoe het gaat.
Door het oog van de naald.
Hij werd wakker en snel ook. Zaterdagmiddag gingen ze al langzaam de slaapmedicatie verminderen en wonder boven wonder konden we hem zondag wakker zien! Dit hadden we allemaal niet verwacht en de chirurg ook niet. Maandag ging het weer een stukje beter en werden er verschillende slangetjes weggehaald en kreeg hij een ander zuurstofmasker op, zodat hij meer zelfstandig moest gaan ademhalen.
As we speak
En as we speak ligt hij op zaal en heeft hij alleen nog maar een neusbeugel met zuurstof! Hij kan zelf al uit bed en wassen, scheren en tandenpoetsen gaat ook goed. Dit hadden we allemaal niet verwacht, ook de artsen staan versteld. Hij is dus door het oog van de naald gekropen.
DUS: Live your life to the fullest, want het kan zomaar gedaan zijn!!
Hierbij wil ik wel even al onze lieve vrienden, mijn moeder en mijn zusje bedanken voor alle medeleven, liefde en support!!! Wat zouden we zonder jullie moeten?!
De komende weken zal het iets rustiger zijn op mijn blog, maar ik ben jullie niet vergeten hoor!!!
Update:
We zijn nu weer twee weken verder en het is helaas niet goed gegaan. Hij heeft meerdere hartritmestoornissen gehad en hartaanvallen. Het was zelfs zo erg dat zaterdag 18 november tussen 6 en 11 uur in de ochtend, hij om de paar minuten er 1 had. Een verschrikkelijke tijd moeten doormaken, we mochten niet eens meer bij hem omdat het niet goed voor ons was. Vandaag (23 november) is het gelukkiger weer wat rustiger, maar heeft hij vanochtend er wel weer 2 gehad. We leven van dag tot dag en het is zo onzeker, maar we geven de hoop niet op.
Wat een heftige ervaring! Wel goed dat je zo adequaat gereageerd hebt. Ik heb pas ook meegemaakt, mijn schoonzus had een inwendige bloeding. Ik merkte het aan de symptomen. Als ze niet bij ons was geweest dan was niemand het waarschijnlijk opgevallen en was ze overleden aan de bloeding.
Jeetje, ook al zo heftig!!! Dat je dat herkende!!! Goed van je!
‘k kreeg een berichtje van Michel toen ik op een beurs liep.. ben me lam geschrokken.. gelukkig is het “zijn tijd” nog niet..
Nee, inderdaad! Gelukkig niet. Hij had een engeltje op z’n schouder!
Jeetje, wat een heftig verhaal! Maar goed dat je op tijd binnen kwam en dat je meteen actie hebt ondernomen. Goed dat de huisarts de ernst ervan in zag en alles zo gegaan is zoals het gegaan is. Al dit adequate handelen heeft hem zeker gered, en alsnog wonderbaarlijk hoe goed het allemaal gegaan is. Heel veel sterkte de komende tijd. En hopen dat alles zo goed blijft gaan.
Goh, wat een heftig gebeurtenis! zat even met mijn hand voor mijn open mond te lezen, hopende op een enigszins ‘ok’ einde… Gelukkig is het ‘goed’, in elk geval voor nu… ik duim voor ‘hersteld’.
Veel sterkte aankomende weken!
Wat een heftig verhaal met een mooie boodschap op het eind. Sterkte voor jullie
Oh wat een heftig verhaal en vreselijke ervaring.. Goed dat je meteen actie hebt ondernomen toen!
Sterkte komende week!
Wat heftig om mee te maken! Gelukkig dat je er snel bij was.. En je hebt vooral goed gehandeld! Dat is ook heel belangrijk! Elke minuut is in zo’n geval cruciaal.
Jeetje wat een ervaring, gelukkig is het goed afgelopen!
Jeetje zeg, wat een dagen ben je doorgeweest! Hopelijk gaat het verdere herstel voorspoedig!
Wat is dit heftig om te lezen! Heel veel sterkte, voor jou en de familie!
Wat heftig zeg. Gelukkig is het al bij al goed gekomen! Flink schrikken toch… En inderdaad: leef alsof elke dag je laatste is. Dat is zo belangrijk!
https://footprintsaroundtheworld.be/hongarije-voor-beginners-part-i/
Wat heftig om te lezen zeg! Ik had al zoiets gezien via je social media. Je hebt goed gehandeld. Ik zou ook zo schrikken! Veel sterkte toegewenst!
Wat moeilijk als zo iets zo onverwacht komt!
Beterschap voor je schoonvader en sterkte voor jou!
Wauw wat heftig zeg! En wat knap dat je zo goed en snel wist te handelen! Hopelijk is je schoonvader snel weer lekker thuis.
Net je verhaal gelezen,we beseffen nu wat jullie hebben mee gemaakt.Hij had inderdaad een engel op zijn schouder.
Kiki wat heb je dat mooi geschreven,en wat heb je snel gehandeld.
We hopen dat hij gauw naar Haarlem komt.
Liefs van ons Mart en Lies
Dank jullie wel! Wij hopen ook dat hij snel naar haarlem komt! Waarschijnlijk morgen al. xxx
Wow, dat moet schrikken geweest zijn, en het was idd door het oog van de naald! Gelukkig! Hopelijk voelt hij zich snel weer de oude…
Phew, wat een schrik zeg. En die chirurg wond er inderdaad geen doekjes om. Maar wat fijn dat het is goed gegaan.
Wat een heftige woorden om te horen van chirurg. Gelukkig is alles nog goed gekomen!
Dank jullie wel voor al jullie medeleven!! xxx
Jee, pittige happening! Ik vind het echt knap dat je zo hebt kunnen handelen. Je hoort ook zo vaak dat mensen helemaal in een soort shock raken en dat er niks meer uit hun handen komt. Sterkte in deze situatie nog, hopen dat ‘ie snel weer de oude is!
Wat fijn Kiki dat het beter gaat! Hopelijk gauw in de bvuurt..
Pingback: Een hersentumor, je zal het maar hebben. En wat zijn de symptomen?
Pingback: OCPS en depressie: Hoe gaat het nu ECHT met mij?