De Kiki Update

Vorig jaar heb ik jullie verteld over mijn depressie. En een paar weken geleden heb ik een artikel geplaatst over mijn terugval. Ik geef je nu even een update hoe het ervoor staat en hoe ik mij voel.

Terugval:

Ik vertelde een paar weken geleden dat ik een terugval had die al een aantal maanden duurde. Huilbuien, slecht slapen, mijn schoonmaak dwang, geen puf hebben. Alles kwam weer terug. Ik wist niet zo goed wat ik er mee aan moest en was erg bang. Ik had het ook aan niemand verteld. Erg stom natuurlijk (achteraf), want je moet er juist over gaan praten en er open over zijn.

Maar goed, dat heb ik dus niet gedaan. Ik dacht: “Ik kan het zelf wel oplossen en ga er niet iemand anders mee lastig vallen”. Uiteindelijk ging dat ook niet meer en moest ik hulp zoeken, wat ik een totale failure van mezelf vond.

Therapie:

Ik heb nu een aantal gesprekken gehad bij een praktijkbegeleidster. Deze gesprekken duren helaas maar een half uur. Ik ga er nog mee door, maar ik ben bang dat dit niet mijn ding is. Te korte gesprekken waarbij je niet tot de kern kunt gaan. Ik heb recht op maximaal 8 gesprekken. Niet veel. Daarna gaan we kijken wat het vervolg traject kan en zal zijn. Waarschijnlijk een doorverwijzing naar een psycholoog of psychiater. Ook mijn medicatie heb ik verhoogt en dat begin ik nu te merken. Ik voel mij wat vlakker/neutraler. Fijn voor nu, maar dit is natuurlijk een tijdelijke oplossing.

Huilbuien, eenzaam zijn, geen nee kunnen zeggen……

Mijn huilbuien zijn nog niet echt afgenomen. Ik voel mij soms enorm eenzaam en futloos. Mijn energiepijl is erg laag en het liefste zou ik de hele dag in mijn bed willen blijven liggen. Maar dat doe ik dus niet! Want dat is echt het slechtste wat je kunt doen als je in een depressie zit of raakt. Onder de mensen blijven, je zinnen verzetten en aan jezelf denken, zijn nu erg belangrijk. Oke, dat laatste is nog een issue, maar daar werk ik aan. Zorg eens niet voor anderen, maar voor jezelf, zegt mijn vriend. Alleen dat vind ik erg moeiljk. Ik kan geen nee zeggen en mijn zorginstinct komt altijd weer naar boven.

Gelukkig kreeg ik enorm veel steun van mijn lieve vriendinnen, vriend en moeder. Wat ben ik daar blij mee. Zonder jullie zou ik het echt niet redden. Mijn dank ik daarom ook groot!

Ik blijf de hoop houden dat het goed gaat komen, ook al zie ik het soms echt niet meer zitten.

Hebben jullie nog tips voor mij?