Heftig onderwerp!
Is zelfmoord DE oplossing voor problemen? Daar heb ik maar 1 antwoord op en dat is NEE! Alleen is er wel een MAAR……..
Zelfmoord:
Zelfmoord, daar moet je toch niet aan denken?! Dat je zo ver heen bent dat je daar überhaupt bij stil staat! Maar ik kan mij er wel “in vinden”.
OCPS en depressie:
Jullie weten inmiddels wel dat ik een psychologische ziekte heb waar ik al jaren mee te kampen heb. OCPS, borderline en een heftige depressie zijn daarvan de uitkomst. Het ging een hele tijd eigenlijk erg goed met mij, tot van de zomer. Toen kreeg ik weer een terugval en heb ik soms het idee dat ik weer terug bij af ben. Dat is natuurlijk niet zo, ik heb op tijd aan de bel getrokken, spreek het uit en neem actie. Maar dan nog.
Die overweldigende eenzaamheid doet soms zo’n pijn. Alsof ik echt alleen op de wereld ben. Die onmacht is dan niet te handelen en ik weet dan niet meer waar ik het zoeken moet. Ik wil niemand er mee lastig vallen, maar soms zou ik zo graag een hand toegereikt willen krijgen, die mij vastpakt, troost en zegt dat het allemaal goed komt. Ik wil dan vluchten in mijn kleine ik, het meisje dat bij papa op schoot kroop en dat het daar veilig was. Dat gevoel wil ik weer terug.
Eenzaamheid:
Die overweldigende eenzaamheid, de pijn, die voortdurende gedachten, het piekeren en slecht slapen nekken mij dan. En dan is het zo fijn om even rust in je hoofd te hebben, op wat voor manier dan ook! En op dat moment kan ik mij goed indenken dat er mensen zijn die het bijltje er ook daadwerkelijk bij neer gooien en uit het leven stappen.
Ik zeg bij voorbaat tegen de mensen die ik lief heb en iedereen die dit leest: Maak je geen zorgen, ik zal nooit, maar dan ook nooit zo’n actie ondernemen. Laat ik dat voorop stellen! Ik hou te veel van de mensen om mij heen en kan soms ook best wel genieten van het leven, maar wat zou ik blij zijn met een moment rust in mijn hoofd.
Laf:
Maar waarom zou ik het nooit doen? Ik vind het laf! Oke, een oplossing voor diegene die zelfmoord pleegt, maar wat doe je je nabestaanden aan? Die blijven achter met vragen, onmacht, het waarom en de vraag wat zij hadden kunnen doen? Die last zou ik never nooit mijn dierbare willen laten geven. Zij voelen zich schuldig (terwijl dat natuurlijk onnodig is, want iemand die zo ver heen is die zelfmoord pleegt, is, denk ik, niet voor reden vatbaar, op DAT moment), blijven met een leegte achter en hebben verdriet en pijn.
Ik zeg er wel gelijk bij dat ik ergens dus wel een verwantschap voel en begrip. Want ik kan mij heel goed voorstellen dat je zooooo graag die rust wilt, hoe dan ook. No matter what!
Waar kun je Hulp inschakelen?
Mocht je op dat randje balanceren dan is mijn advies: PRAAT ER MET IEMAND OVER. Je kunt dit ook doen bij bv 113online.nl of bel 0900-0113. Doen hoor! Want geloof me, de mensen om je heen willen je niet kwijt en echt, het leven wordt mooier! De spreekwoordelijke bloem zal echt ook weer voor jouw gaan bloeien, hij zit alleen even in de knop en heeft wat water nodig om tot die bloei te kunnen komen!
Goed artikel! Zelfmoord is zeker niet de oplossing, maar ik kan begrijpen dat sommige mensen zo gepusht worden dat het dan lijkt alsof dat de enige uitweg is. -x-
Dank je! Ja, en er zijn verschillende goede oplossingen om niet die beslissing te nemen! x
Ik heb getwijfeld of ik hierop zou reageren, maar doe het toch. Je hebt geen idee waar je het over hebt. Pas als je een dierbare verloren hebt aan zelfdoding, mag je wat mij betreft, hierover schrijven en een dergelijke mening uiten. Laf? Het nemen van je eigen leven, wetende dat je mensen achterlaat die je liefhebt en die jou liefhebben is het moedigste wat er bestaat. Erover praten? Zelden zijn er mensen die zo’n daad doen, die daar niet een heel traject aan psychiaters aan vooraf laten gaan. Het is geen spur of the moment actie hoor. Wat denk je nou? Wat een onzin artikel.
Helaas weet ik wel waar ik over praat (ook helaas van dichtbij meegemaakt). Ik heb ook op zo’n punt gestaan. Geen uitweg meer weten, geen oplossing meer hebben, rust willen etc. Maar ik heb het niet gedaan. Moedig, nee, daar ben ik het helaas niet mee eens. Bij mij heeft veel praten wel zin gehad. En wat ben ik daar blij om! In ieder geval bedankt voor je mening, dat waardeer ik, ook al heb ik een andere mening.
Ik vind van niet.. Je maakt meer mensen ongelukkig achteraf..
ja, dat vind ik dus ook.
Heel moedig artikel. In mijn omgeving heb ik te maken met personen met borderline en hoewel het per persoon heel erg verschilt hoe dat ‘uitvalt’ weet ik dat het erg moeilijk kan zijn. Met depressie heb ik zelf ook ervaring, en dat kan echt heel zwaar zijn. Zelfmoord is nooit de oplossing. Zelfs voor degenen die een poging doen is het een laatste wanhoopsdaad, ik geloof niet dat het uberhaupt als een oplossing wordt gezien. Dat vind ik zelf ook niet. Elke situatie zal verschillen, maar er is altijd hulp beschikbaar!
dank je. Elke situatie zal inderdaad anders zijn. Maar probeer hulp te zoeken. Bel 113. Die nemen gelijk actie. Dank voor je mening!