Eenzaam.
Ja, dat heb ik soms. Ik voel mij dan letterlijk “Alleen op de wereld”. Dan kan ik huilen om niets en zit ik op de bank en voel mij echt eenzaam. Mijn gedachten gaan dan van hot naar her. “Ik ben niet goed genoeg”, “Niemand vind mij aardig”, “Ik doe niets goed” en “Ik ben een mislukkeling”. Allemaal gedachten die niet reëel zijn, maar op dat moment weet ik niet beter. het liefste wil ik in mijn bed kruipen en slapen. Maar hoe komt dat toch, dat gevoel en (nog belangrijker) hoe kom ik ervan af?
Depressie:
Ik weet dat het bij mij komt door mijn depressie die ik heb gehad (lees hier het verslag daarvan). Maar soms voel je je zo eenzaam. Of je ECHT alleen bent. Ik sluit mij dan op en kan alleen maar huilen. Maar wat moet ik dan eigenlijk doen om dit te voorkomen of (als het al zo ver is) hoe kan ik het tij keren?
Mensen zeggen vaak: “Bel me als er iets is”, maar dat doe ik nooit. Ik wil ze niet tot last zijn. En ik moet heel eerlijk zeggen, dat ik op dat moment ook eigenlijk alleen wil zijn. Gek hè, je voelt je eenzaam en toch wil je op dat moment niemand om je heen. Lekker tegenstrijdig.
Wat te doen?
Wat je dus vooral niet moet doen is zwelgen in je eigen ellende. Ga erop uit! Ga bv sporten. Dit is natuurlijk heel erg moeilijk, omdat dat juist de dingen zijn waar je geen behoefte aan hebt. Maar je moet er even doorheen. Afleiding is the key!!
Vanochtend was het weer zo ver. Ik voelde de bui al weer hangen. Ik kon mijn bed niet uitkomen en ik voelde mij ellendig. Eenzaam! Nu heb ik mezelf bij mijn kladden gegrepen en mij naar buiten gesleurd, inclusief hond. Het was mooi weer, dus erop uit! En het heeft mij goed gedaan. Heerlijk gewandeld en een ijsje gegeten! Ik kan de wereld weer wat beter aan.
Zo zie je maar weer, je moet het gewoon doen, ook al is het moeilijk! En je bent niet alleen! Er zijn meer mensen (waaronder ook veel ouderen) die zich eenzaam voelen.
Maar vandaag had ik dus (na mezelf grondig te hebben toe gesproken) het roer omgedraaid. Mede dankzij het mooie weer! Dus: bedankt zon!
Hebben jullie hier ook wel eens last van? En hoe pakken jullie dit aan?
Ja dat herken ik, maar dan meer in de vorm van me alleen voelen terwijl ik dat niet ben. Ik denk dat het soms te maken heeft met me niet begrepen voelen. Bloggen is meestal ook een goed medicijn 😉
Ja, inderdaad! Dat is ook herkenbaar! Zit je bv op ene drukke verjaardag, ben je toch alleen.
Ik vind het inderdaad fijn om van me af te schrijven. Lucht op zeg maar.
xxx
Heel herkenbaar! Echt heel herkenbaar!
Wat doe jij er tegen? Xxx
Dit komt mij ook heel erg bekend voor. En ik merk inderdaad ook dat het op dagen zoals deze, makkelijker gaat om mezelf weer bij elkaar te rapen en er toch iets van te maken.
Goed artikel!
Dank je! Dat mooie weer maakt het gelukkig makkelijker!
Aah wat fijn dat je er vandaag iets tegen hebt kunnen doen, waar dat lekkere weertje wel niet goed voor is! Ik pak er op dat soort momenten vaak een lekkere serie of feelgood film bij en ga dat dan in mijn eentje kijken op de bank/bed met een zak chips :’) (not good). Ik heb ook wel vaak dat ik me ‘buitengesloten’ voel bij groepen terwijl dat niet zo is, en dan maak ik dat met mijn eigen gedrag vaak alleen maar erger 🙁 daar heb ik nog niks op gevonden…
Misschien kun je het vragen of het daadwerkelijk ook zo is (als je in een groep bent). Want vaak is het in je hoofd erger dan het echt is (bij mij in ieder geval wel). Ik heb het ook veel gehad, maar naar mate ik ouder ben geworden (en therapie) is het gelukkig veel minder geworden!
Niet om hulp vragen ben ik ook heel goed in. Ik vraag dan vaak de hulp al voordat ik met iets zit; als ik het aan voel komen in ieder geval.
Wat misschien kan helpen is om aan de mensen om je heen te vragen of ze iets wat ze aan jou waarderen of een leuke herinnering met jou opschrijven in een boekje/brief.
En dat jij dit ergens in een doosje/etui/mapje bewaart en dat je hiernaar kan kijken wanneer je weer eenzaam voelt.
Maar een ideetje 😉 Maar het blijft moeilijk. Sterkte!
Dat is een leuk en goed idee!
Xxx
Toevallig heb ik pas geleden ook een blog geschreven over mijn depressie.
De begin regel hier alleen al dacht ik ohhh wat herkenbaar, je waardeloos voelen, je bent niks enz bah.
Maar weet dat je meer bent, net als een ander, je bent echt niets minder waard.
Wat doe ik eraan, tsja, ik kijk naar mijn kinderen, of huil lekker bij mijn man, ik ben zo blij dat het zonnetje weer af en toe om de hoek komt kijken.
Oh ik ga je ff bij mijn favoriten zetten, heb je net gevonden en vind je site nu al super
Wat lief! Dank je! Xxx
Van je af schrijvn helpt ook! Succes! Komt goed!
Ik kwam toevallig via spam je facebook op je blog, gelukkig maar :)! Dit is zo herkenbaar! Ik zit nog midden in die donderwolken, soms zo donker dat bloggen niet lukt. Niet fijn natuurlijk dat jij je soms zo voelt, wel fijn en als een gevoel van steun om te weten dat je niet de enige bent.
Elke dag opnieuw neem ik me voor om er helemaal voor te gaan en de ene dag gaat het beter dan de andere. Maar dit soort verhalen van anderen helpen absoluut. Dus dank je wel en je hebt er een trouwe volger bij.
Dank je wel!
Je komt er wel! Neem het dag voor dag. Rome is ook niet in 1 dag gebouwd
Pingback: Waarom Blog ik? Waarom ben ik begonnen en wat zijn de toekomstplannen?
Pingback: Zelfmoord, is dat DE oplossing? Wat vind ik ervan???????