08 jan OCPS: One of those days. It’s so damn hard sometimes!!!

OCPS.

Lieve allemaal die mijn blog volgen en de rest: Zoals jullie weten heb ik begin van de zomer een flinke terugval gehad van mijn depressie en mijn ocps . Van de week was het weer zo ver en had ik een paar verschrikkelijke dagen. Wat voelde ik mij eenzaam en alleen. Maar ook kwaad op die verdomde ziekte waar ik de rest van mijn leven mee moet dealen.

Mijn OCPS:

Dat gevoel dat je je zo eenzaam voelt is alles overheersend. De onmacht van die stomme ziekte genaamd: Obsessieve Compulsieve Persoonlijkheidsstoornis (OCPS). Mijn gedachten schieten van hot naar her en als ik net denk dat ik mezelf weer een beetje onder controle heb, begint de ellende weer opnieuw. Zinnen als: “Ik ben niet goed genoeg”, “Ik stel iedereen teleur” en “Ik ben het niet waard”, blijven maar door mijn hoofd heen galmen. Daarnaast wordt het gemis naar mijn vader extra versterkt. Ook mis ik op die momenten al diegene die mij ontvallen zijn.

Ik weet dat het beter zal worden, maar op die momenten is dat niet vatbaar voor mij. Wat ik op die momenten echt nodig heb? Ik weet het niet, maar ik zou dan zo graag een knuffel van mijn vriend willen. Dit gaat niet, omdat ik doordeweeks alleen woon. Ik zou mij dan graag tegen hem aan willen nestelen en mij even dat kleine meisje willen voelen die beschermd wordt en zich veilig voelt.

Wat mij zo goed doet zijn de lieve woorden van mijn vriendinnen. Wat houd ik toch van ze. En mijn moeder die mij een hart onder de riem steekt op de momenten dat ik het nodig heb. Love you too!

Nu:

Nu gaat het gelukkig weer iets beter, maar hoe lang dat duurt? Geen idee. Wel ben ik na zo’n episode, compleet stuk. Ik ben dan enorm moe en moet echt mezelf weer op de rails krijgen.

Daarom wil ik bij deze jullie wat mededelen: Mochten jullie even een paar dagen niets van mij horen op mijn blog, weten jullie hoe het komt. Ik stop er niet mee, ik ga ook niet minder bloggen, maar soms heb ik dus momenten dat ik echt even aan mezelf moet denken en een paar dagen niet kan bloggen. Mijn excuses en ik hoop dat jullie het begrijpen.

Ik hoop dat jullie mij willen blijven volgen. Waarvoor ik jullie enorm dankbaar zal zijn.

Liefs

Kiki